Ridley Scott's Lost Dune: odsłonięcie 40-letniego scenariusza

W tym tygodniu przypada cztery dekady od czasu premiery Davida Lyncha Dune . Początkowo rozczarowanie kasowe, kultywowało oddane kultowe fanów. Jest to wyraźne kontrast z niedawną adaptacją kultowej powieści Franka Herberta przez Denisa Villeneuve'a. Zaangażowanie Ridleya Scotta, poprzedzające Lynch, pozostało w dużej mierze spowiadanie tajemnicą - do teraz.

Wykazał się 133-stronicowy szkic opuszczonej * wydmy Scotta, napisany przez Rudy'ego Wurlitzera w październiku 1980 roku. To odkrycie, dzięki T.D. Nguyen, rzuca światło na wizję Scotta. Przed zaangażowaniem Scotta, adaptacja scenariusza Franka Herberta, choć wierna, okazała się zbyt nieporęczna w celu dostosowania filmowej. Scott, po tym, jak Harlan Ellison odmówił projektu, zaangażował Wurlitzera w pełne przepisanie. Ta wersja, podobnie jak Herbert i Villeneuve, miała być pierwszą częścią dwuczęściowej eposu.

Sam Wurlitzer określił ten projekt jako niezwykle trudny, stwierdzając, że struktura narracji pochłonęła więcej czasu niż pisanie ostatecznego scenariusza. Starał się uchwycić esencję powieści, jednocześnie nasycając wyjątkową wrażliwość. Później Scott potwierdził jakość scenariusza, opisując ją jako „dość pieprzoną”.

Kilka czynników przyczyniło się do upadku projektu, w tym śmierć brata Scotta, jego niechęć do filmu w Meksyku (jak nalegał De Laurentiis), przekroczenie budżetu przekraczające 50 milionów dolarów oraz urok projektu Blade Runner . Jednak Universal Executive Thom Mount podkreślił kluczową kwestię: skryptowi brakowało uniwersalnego uznania.

Czy adaptacja Wurlitzera była niepowodzeniem filmowym, czy po prostu zbyt mrocznym, gwałtownym i politycznie oskarżonym o wydanie głównego nurtu? Szczegółowa analiza skryptu pozwala na osobisty osąd.

Inny Paul Atreides

Skrypt rozpoczyna się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie, zapowiada się przeznaczenie Pawła. Charakterystyczna gęstość wizualna Scotta jest widoczna w opisach takich jak „ptaki i owady stają się wirującą histerią ruchu”. Scenariusz przedstawia siedmioletniego Pawła z długimi blond włosami, przechodząc próbę przez wielebnego matki. Podczas gdy wersja Lyncha zawierała obrazy płonącej ręki, ten skrypt wyjaśnia, że ​​są to wizje, a nie rzeczywistość.

Ten Paweł wykazuje „dziką niewinność”, o wiele bardziej asertywną postać niż przedstawienie Lyncha, według Stephena Scarlata, producenta wydm Jodorowskiego . Scenariusz zawiera nawet flash-forward, pokazując transformację Pawła w mistrza szermierza według 21 roku życia, przewyższając Duncana Idaho (który zastępuje Gurney Halleck w tej wersji).

Śmierć cesarza

Kluczowym zwrotem w scenariuszu Wurlitzera jest śmierć cesarza, katalizator nie obecny w powieści Herberta. Skrypt przedstawia pogrzeb cesarza, spotkanie wielkich domów i późniejszego obdarzenia Arrakisa dla księcia Leto. To stanowi scenę konfliktu z Baronem Harkonnenem. Kluczowa linia, niezwykle podobna do jednej w filmie Lyncha, podkreśla znaczenie przypraw: „Kto kontroluje wydmę kontroluje przyprawę i kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.

Navigator Guild i Arrakis

Skrypt przedstawia nawigatora gildii jako wydłużoną, humanoidalną postać, unoszącą się w przezroczystym pojemniku - uderzającym wizualnym. Przybycie rodziny na Arrakis pokazuje średniowieczną estetykę, a opisy Arakeen odzwierciedla styl legendy Scotta *. Liet Kynes wprowadza Chani, a podkreślono dewastację ekologiczną spowodowaną zbiorem przypraw. Lot przez pustynię, którego kulminacją jest atak robaka, jest ekscytującą sekwencją.

Skrypt wprowadza również walkę barową, odejście od materiału źródłowego, w którym Paul i Duncan spotykają Stilgara. Przedstawienie Arakeen jako miasteczka, odzwierciedlającego różnicę klasową, jest znaczącym dodatkiem. Obecna jest również scena, w której Jessica otrzymuje Crysknife. Skrypt obejmuje scenę, w której Paul i Jessica leżą na sobie podczas ślizgania się po wydmieniu, choć kazirodczy związek obecny we wcześniejszych szkicach jest nieobecny.

Ucieczka pustyni i nie tylko

Ucieczka Pawła i Jessiki na pustynię jest intensywna, obejmująca lądowanie i niebezpieczną podróż. Spotkanie Pawła z kanapką odzwierciedla adaptację Villeneuve. Skrypt opisuje ich spotkanie z Frema, pojedynek z Jamisem i akceptacją Pawła do plemienia. Ceremonia Water of Life to surrealistyczna i uderzająca wizualnie scena z szamanem z trzema piersiami i gigantycznym warstwą. Scenariusz kończy się akceptacją Pawła i Jessiki przez Fremen, przygotowując scenę przyszłych wydarzeń.

Inna interpretacja

Skrypt Wurlitzera przedstawia ciemniejszą, bardziej gwałtowną i politycznie naładowaną interpretację wydm . Paweł jest mniej niechętnym bohaterem i bardziej ambitnym przywódcą, potencjalnie dyktatorem. Tematy ekologiczne i polityczne mają znaczną wagę, w przeciwieństwie do innych adaptacji. Odchylenia scenariusza od pracy Herberta, jego przemocy graficznej i dojrzałych tematów prawdopodobnie przyczyniły się do jego odrzucenia.

Dziedzictwo wydm Scotta

Pomimo braku zmaterializowania, skrypt Scott i Wurlitzer Dune oferuje unikalną i przekonującą wizję. Jego nacisk na obawy ekologiczne, intrygi polityczne i złożoność przywództwa oferuje perspektywę nieobecną w innych adaptacjach. Odważność i ambicje scenariusza, choć być może zbyt wiele na swój czas, pozostają godne uwagi. Dziedzictwo scenariusza obejmuje uderzający projekt H.R. Gigera i zaangażowanie Vittorio Storaro. Tematy badane w scenariuszu - rozkład środowiska, faszyzm i przebudzenie uciśnionych - mają dziś bardzo istotne.