Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO szybko osiągnął status kultowy, znany ze swojego minimalistycznego projektu i sugestywnego, bez słowa.

Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzeniowy gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako radykalne odejście od dominujących konwencji rozgrywki. „Gdyby ICO za zadanie noszenia walizki o wielkości dziewczyny” - zauważył Taro, „byłoby to niezwykle frustrujące”. Podkreślił, że ten prosty akt prowadzenia innej postaci był przełomowy, wymagający ustalonych pojęć interakcji gracza.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczonymi wizualizacjami - pomyśl blokowe kostki. ICO jednak przeciwstawił się temu trendowi, priorytetem rezonansu emocjonalnego i głębokości tematycznej w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą przekroczyć swoją rolę jako zwykłe ozdoby, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.

Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu znacząco zmianę przebiegu rozwoju gier. Pochwalił zdolność gry do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.

Oprócz ICO Taro zacytował dwa inne wpływowe tytuły: Undertale Foxa i otchłani Playdead. Twierdził, że gry te podobnie przekroczyły granice interaktywnego opowiadania historii, udowadniając zdolność gier wideo do głębokiego zaangażowania emocjonalnego i intelektualnego.

Dla fanów pracy Yoko Taro jego uznanie dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne źródło własnych projektów. Podkreśla również ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.