Doom's iconische mix van demonische beelden en zinderende actie heeft altijd een sterke band gehad met metalmuziek. Van zijn thrash metal wortels tot zijn moderne verkenningen van Metalcore en daarbuiten, de soundtrack van de serie is geëvolueerd naast zijn gameplay, wat de eigen transformaties van het genre weerspiegelt. De originele ondergang uit 1993, sterk beïnvloed door bands als Pantera en Alice in Chains, leverde een rij-drive, thrash-geïnfuseerde score die perfect aanvulde aan de snelle, brutale gameplay. Tracks als "Untitled" (E3M1: Hell Keep) leenden zelfs rechtstreeks riffs van Pantera's "Mouth of War", met de diepe verbinding tussen het spel en de muzikale inspiratie.

De algehele doom -soundtrack omvatte elementen van thrash metal, die doet denken aan Metallica en anthrax, waardoor een meedogenloze auditieve aanval ontstond die spelers door de gangen van Mars voortstuwde. Het werk van componist Bobby Prince blijft tijdloos en legt perfect het ritme en de intensiteit van het onvergetelijke gunplay van de game vast.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

Deze synergie bleef meer dan tien jaar doorgaan tot de release van Doom 3 in 2004. Deze overlevingshorror-geïnspireerde aflevering nam een ​​andere richting en nam een ​​langzamer tempo aan dat een nieuwe Sonic-aanpak vereiste. Terwijl de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, componeerden Chris Vrenna en Clint Walsh uiteindelijk de soundtrack, die inspiratie putten uit de sfeervolle en complexe stijl van het gereedschap. Het hoofdthema van Doom 3, met zijn ingewikkelde tijdshandtekeningen en verontrustende soundscape, weerspiegelde perfect de verschuiving van de game naar een meer sfeervolle horrorervaring.

Hoewel de overlevingshorrorelementen van Doom 3 opvallen in de serie, weerspiegelde het de bredere evolutie van FPS -games in de vroege jaren 2000, naast de opkomst van console -shooters zoals *Call of Duty *en *Halo *. De stilistische verschuiving van de soundtrack weerspiegelde ook de evolutie van de metalen scène en ging weg van de nu-metal explosie van de late jaren 90 en begin 2000.

De 2016 * Doom * Reboot markeerde een triomfantelijke terugkeer naar vorm en omarmde de hectische energie van het origineel. Componist Mick Gordon heeft een hartverscheurende door Djent beïnvloede score gemaakt die perfect is gesynchroniseerd met de intense, snelle gameplay van de game. De soundtrack, met name nummers zoals "BFG Division", werd iconisch en overtroffen aantoonbaar het origineel in populariteit en memorabiliteit.

Doom Eternal (2020) zag, terwijl hij Gordons werk vertoonde, een complexer productieproces, resulterend in een soundtrack die, hoewel nog steeds zwaar beïnvloed door Metalcore, iets minder rauw voelde dan zijn voorganger. Deze stilistische verschuiving weerspiegelde de opname door de game van meer platforms- en puzzelelementen, waardoor een meer gevarieerde ervaring ontstond.

Hoewel * doom eeuwig * uitstekend is, is het meer gepolijste geluid een kwestie van persoonlijke voorkeur. De rawer -intensiteit van de 2016 * Doom * soundtrack, naast de even intense * Al onze goden hebben ons verlaten * door architecten, vertegenwoordigt voor sommigen een voorkeurs -esthetiek. *Doom Eternal *s Experimenteren valt echter niet te ontkennen, wat de bereidheid toont om risico's te nemen en te evolueren.

* DOOM: The Dark Ages* presenteert een fascinerend nieuw hoofdstuk. De gameplay, getoond in de recente Xbox -ontwikkelaar Direct, verwijst naar een soundtrack die de invloeden van het verleden en de huidige metalen zal vermengen. De langzamere, meer methodische gevechten, met een schild en grotere ontmoetingen, suggereert een score die zowel verpletterend als dynamisch kan zijn.

Componisten die de beweging afmaken (bekend om hun werk op *Borderlands 3 *en *het Callisto-protocol *) lijken inspiratie te halen uit bands als geslagen los, met zowel zware storingen als door thrash geïnspireerde elementen. Deze combinatie weerspiegelt de mix van klassieke Doom Combat van de game met nieuwe, grootschalige ontmoetingen met mechs en mythische wezens. De invloed van * Titanfall 2 * is ook duidelijk, met name in de uitgebreide mobiliteit en schaal van het spel.

De evolutie van de soundtrack van *Doom *weerspiegelt de progressie van metalmuziek zelf, wat een bereidheid aantoont om te experimenteren en nieuwe invloeden op te nemen. Hoewel gunplay altijd centraal blijft in de * doom * -ervaring, dient de soundtrack als een integraal onderdeel van zijn identiteit, waardoor een meeslepende en onvergetelijke ervaring wordt gecreëerd. De glimp van *Doom: The Dark Ages *'Soundtrack en gameplay zijn ongelooflijk veelbelovend en wijzen op een potentieel nieuw favoriet metalalbum voor velen.